ایران و آمریکا
-
مجله عمومی
اسرائیل نباید برنده نهایی رویارویی ایران و آمریکا باشد
در روزهای اخیر اخبار بسیاری در رابطه با ابراز تمایل دولت دونالد ترامپ برای مذاکره با ایران منتشر شده است؛ اخباری که نشان می دهد رئیس جمهور آمریکا دو گزینه مذاکره یا جنگ و نابودی مراکز هسته ای و حساس کشور را پیش روی مقامات کشورمان گذاشته است. با توجه به رویکرد دولت ترامپ در قبال رئیس جمهور اوکراین در کاخ سفید و صحنه های توهین و تحکم به زلنسکی توسط رئیس جمهور آمریکا و معاونش، عجیب نبود که پاسخ ایران به درخواست آمریکا برای مذاکره منفی باشد. مقامات کشورمان با لحاظ «اصل عزت» در سیاست خارجی، اعلام کرده اند که مذاکره با قلدری و از موضع بالا را نمی پذیرند و چنین چیزی را اساساً مذاکره نمی دانند. تا قبل از انتشار تصاویر تأسف برانگیز تحقیر زلنسکی در کاخ سفید، شاید پاسخ فعلی ایران برای بسیاری قابل درک نبود، اما امروز به نظر می رسد دنیا هم درک بهتری از این قضیه پیدا کرده که ایران نمی خواهد در شرایطی که برای اوکراین ایجاد شد قرار بگیرد و به رئیس جمهور آمریکا اجازه چنین یکه تازیهایی را بدهد. به ویژه که همچون موقعیت اوکراین، رئیس جمهور آمریکا معتقد است ایران نیز پس از جنگ غزه و لبنان، سقوط بشار …
-
دیالکتیک رابطه ای در رابطه ایران و آمریکا
با توجه به مواضع اخیر رییس جمهور جدید ایالات متحده که تاکید کرد بر اثر فشار، تصمیماتی مبنی بر افزایش فشارهای حداکثری علیه ایران اعمال می کند و واکنش مناسب و منطقی مقامات ایران به این تهدیدات، می توان دیالکتیک رابطه‌ای میان ایران و آمریکا را مناسب ترین مدل مذاکره برای معامله بهینه به شمار آورد که به معنای پذیرفتن تضادها و در عین حال تغییر و تحول دائمی است که در در قالب یک فرایند پویا و سازنده به ترسیم تعاملات متقابل و پایدار منجر می‌شوند. برای درک دیالکتیک رابطه ایران و آمریکا باید به چند عامل توجه شود. ۱- عامل تاریخیاین رابطه از زمانی که آمریکا در سال ۱۳۳۲ در کودتای ۲۸ مرداد علیه دولت محمد مصدق دخالت کرد، آغاز شد. اما اوج این نوع رابطه به سال ۱۳۵۷ و انقلاب اسلامی ایران برمی‌گردد که منجر به قطع روابط دیپلماتیک و شروع دوران جدیدی از تنش‌ها و تضادها شد. ۲- تضاد سیاسی و ایدئولوژیکیکی از مهم‌ترین وجوه دیالکتیک در روابط ایران و آمریکا، تضاد ایدئولوژیک و سیاسی است. این تضادهای ایدئولوژیک همواره در روابط میان دو کشور نقش داشته و به بحران‌های مختلفی انجامیده است از یک سو تعارض منافع تمدنی در دو تمدن پارسی و شیعی با …
-
اقتصادی
ضرورت گفت و گوی فوری ایران و آمریکا / احتمال فزاینده ی تنش های پلکانی و غیر قابل پیش بینی
ولو بخشی از این اخبار شانتاژ رسانه ای باشد، اما چنان که در یادداشت نودمین روز غزه عرض شد، ماهیت جنگ آتش است و می تواند دامن گیر شود. طولانی شدن جنگ، مظلومیت و تنهایی نظامی مردم غزه، وقایع خلیج عدن، جنگ پهپادی و موشکی در عراق و سوریه، درگیری های جنوب لبنان، حمله به مراکز مستشاری ایران و اینک بهانه ی ماجرای پایگاه در اردن، رهبران دو کشور را در شرایط ویژه ای قرار داده است و خواسته یا ناخواسته سطح تنش را به شکل فزاینده و بی سابقه ای افزایش داده است. تنش مستقیم ایران و آمریکا هر چه باشد، بیش از هر چیز به نفع اسرائیل گرفتار در بن بست غزه است. نتانیاهو و افراطیون کنست طی حدود چهار ماه، تاکنون به دلیل مقاومت استثنایی مردم غزه، جز نسل کشی و آبرو ریزی جهانی چیزی بر جای نگذاشته اند و در اهداف اعلام شده ناکام بوده اند. از این روست که اسرائیل بیش از هر زمان با مثلث نسل کشی، ترور و گسترش بحران در جستجوی راهی برای فرار از مخمصه ی غزه است و از روز نخست یکی از این راه حل ها، درگیر ساختن آمریکا و ایران بوده است. در یادداشت نخستین درباره غزه بیان …
-
مجله عمومی
بن بست دیپلماتیک ایران و آمریکا هر چه باشد، به نفع فلسطین نیست
روز نود؛ بن بست استراتژیک و عقلانیت نرم استراتژی ایران و آمریکا تعیین سرنوشت «غزه در غزه» است؛ آرام آرام دامنه ی بحران در حال گسترش و نیازمند مراقبت ویژه است؛ آرایش ناوهای آمریکا و انگلیس و ایران در دریای سرخ پر مخاطره است؛ بن بست حیرت انگیز غزه، اسرائیل را وادار به تغییر استراتژی و شیفت به ترور و انتقال بحران کرده است؛ از اهداف پنهان ترورها در لبنان و سوریه، تغییر در آرایش میز مذاکره و کاستن از قدرت جریان نزدیک به تهران است؛ روس ها چرخش های معنی داری داشته اند؛ ایران و آمریکا در موضوع فلسطین و منطقه، نوعی موازنه ی نظامی اما نابرابری دیپلماتیک دارند بن بست دیپلماتیک تهران و واشینگتن، هر چه باشد به نفع فلسطین نیست؛ این پرسش مهمی است که چرا وقتی سخن از گسترش بحران و صف آرایی نظامی به میان می آید، سخن از ایران و آمریکا است ، اما وقتی سخن از دیپلماسی به میان می آید میدان به دیگر کشورها واگذار می شود؟ این رویکرد که تهران از فلسطین حمایت نظامی کند، اما مذاکرات سیاسی به مصر و قطر و ترکیه و یا برخی کشورهای دو نبش عربی واگذار شود، باید مجددا ارزیابی شود؛ آیا ایران و آمریکا …