دستورالعمل جدید برای درمان پارکینسون

به گزارش مجله رز، این متخصصان مجدداً نگرانی ها را در مورد درمان مشکلات عاطفی در افراد مبتلا به پارکینسون در مراحل اولیه ابراز کرده اند.

هدف آکادمی نورولوژی آمریکا توصیه‌های درمانی جدیدی برای درمان دوپامینرژیک است که سطح دوپامین را افزایش می‌دهد یا اثرات دوپامین را تقلید می‌کند.

پارکینسون یک اختلال حرکتی است که زمانی رخ می دهد که سلول های عصبی در مغز قادر به تولید دوپامین کافی نباشند.

تحقیقات به بررسی اثربخشی و خطرات احتمالی داروها در درمان علائم حرکتی در افراد مبتلا به بیماری پارکینسون اولیه پرداخت و دریافت که لوودوپا معمولاً بهترین درمان برای کنترل این علائم است.

دستورالعمل جدید بیان می کند که متخصصان مغز و اعصاب به بیماران در مورد مزایا و خطرات درمان اولیه با سه گزینه درمانی توصیه می کنند:

لوودوپا، دارویی که دوپامین را به مغز تبدیل می کند.

آگونیست های دوپامین اثرات دوپامین را تقلید می کنند. این یک عامل شیمیایی در سلول است که به گیرنده های آن سلول متصل می شود و سلول را قادر می سازد تا پاسخ دهد. آگونیست ها اغلب از عمل یک ماده طبیعی در بدن تقلید می کنند.

مونوآمین اکسیدازیس B یا مهارکننده های MAO-B که از تجزیه دوپامین توسط آنزیمی به نام MAO-B جلوگیری می کند.

لوودوپا درمان بهتری نسبت به آگونیست های دوپامین یا مهارکننده های MAO-B در کاهش علائم حرکتی در بیماران مبتلا به بیماری پارکینسون در مراحل اولیه است.

اما لوودوپا و سایر داروها عوارض جانبی دارند. بنابراین، برای فردی که اخیراً بیماری پارکینسون را تشخیص داده است، مهم است که قبل از تصمیم گیری در مورد بهترین رژیم درمانی، از یک متخصص مغز و اعصاب مشاوره بگیرد.

احتمال ایجاد یک عارضه جانبی به نام “دیسکینزی” در پنج سال اول درمان از لوودوپا نسبت به آگونیست های دوپامین بیشتر است، اما میزان دیسکینزی شدید یا ضعیف شدن آن در آن زمان کم است. دیسکینزی انقباض غیر ارادی و نامنظم صورت، بازو، پاها و شکم است.

دستورالعمل جدید بیان می کند که متخصصان مغز و اعصاب باید برای افزایش فواید و کاهش خطر دیسکینزی، دوز موثر کم لوودوپا را تجویز کنند.

در حالی که آگونیست های دوپامین کمتر باعث ایجاد دیسکینزی می شوند، هشدارهای جدید نشان می دهد که در صورت انتخاب این درمان، تأثیر آن بر مدیریت اختلالات بسیار محتمل تر خواهد بود. اختلال مالکیت تکانشی یکی از اضطراب‌ها و حواس‌پرتی‌هایی است که در آن فرد رفتارهای اجباری و وسواسی مانند مجبور کردن او به خرید یا غذا خوردن را تجربه می‌کند.

نسخه ها هشدار می دهند که این داروها ممکن است با افزایش خطر خواب آلودگی بیش از حد روزانه همراه باشد، به طوری که افرادی که در مشاغل خاصی کار می کنند ممکن است این اثرات را بیشتر تجربه کنند.

همچنین گفته می‌شود که بیمارانی که آگونیست‌های دوپامین و مهارکننده‌های MAO-B دارند، به دلیل عوارض جانبی بیشتر از دریافت لوودوپام، درمان را متوقف می‌کنند و بیمارانی که مهارکننده‌های MAO-B دارند احتمالاً دو تا سه سال درمان دریافت خواهند کرد.

در پایان راهنما، انتخاب داروها برای شروع درمان با تصمیم کلی بین بیمار مبتلا به بیماری پارکینسون، متخصص مغز و اعصاب و پرستار او نشان داده شده است.

انتهای پیام/