نگار علی– تاکنون، تنها دو جرم میان‌ستاره‌ای در منظومه‌ی شمسی شناسایی شده‌اند: اوموآموا (۲۰۱۷) و دنباله‌دار بوریسوف (۲۰۱۹).
این اجرام با سرعت زیاد از کنار ما عبور کردند و مشخص شد که منشأ آنها خارج از منظومه‌ی شمسی است. اما دانشمندان مدت‌هاست که گمان می‌کنند اجرام میان‌ستاره‌ای بیشتری وجود دارند که بسیاری از آنها حتی ممکن است به دام جاذبه‌ی خورشید افتاده باشند.
در مطالعه‌ی جدید که نتایج آن در The Planetary Science Journal منتشر شده است، محققان شبیه‌سازی کردند که در ۱۰۰ میلیون سال گذشته چه میزان ماده‌ی میان‌ستاره‌ای از آلفا قنطورس به منظومه‌ی شمسی وارد شده است. نتایج نشان می‌دهد که تقریباً ۱ میلیون جرم آسمانی بزرگ‌تر از ۱۰۰ متر در منظومه‌ی شمسی ما سرگردان هستند. بر خلاف اوموآموا و بوریسوف که با سرعت از کنار زمین گذشتند، این اجرام به دام جاذبه‌ی خورشید افتاده‌اند و احتمالاً در ابر اورت، ناحیه‌ای دوردست پر از دنباله‌دارها و سیارک‌ها، ساکن هستند.
محققان همچنین بررسی کردند که چگونه ذرات ریزتر از آلفا قنطورس به منظومه‌ی شمسی می‌رسند. آنها دریافتند که حدود ۱۰ ذره با قطر بیش از ۱۰۰ میکرومتر هر ساله وارد جو زمین شده و می‌سوزند.
آلفا قنطورس شامل سه ستاره است: آلفا قنطورس A و آلفا قنطورس B که یک منظومه‌ی دوتایی تشکیل می‌دهند و پروکسیما قنطورس که یک کوتوله‌ی سرخ و نزدیک‌ترین ستاره به زمین (۴.۲۵ سال نوری فاصله) است.
این سامانه‌ی ستاره‌ای در حال نزدیک شدن به منظومه‌ی شمسی است و طی ۲۸,۰۰۰ سال آینده به نزدیک‌ترین فاصله‌ی خود خواهد رسید. در آن زمان، تعداد اجرامی که از این منظومه‌ی ستاره‌ای وارد منظومه‌ی شمسی می‌شوند، به‌طور قابل‌توجهی افزایش خواهد یافت.
این مطالعه نشان می‌دهد که همان‌طور که مواد از آلفا قنطورس به منظومه‌ی شمسی می‌آیند، احتمالا اجرامی از منظومه‌ی شمسی نیز به آن سامانه‌ی ستاره‌ای منتقل می‌شوند. این یافته‌ها می‌توانند به درک بهتر ارتباط بین منظومه‌های ستاره‌ای و تبادل مواد در کهکشان کمک کنند.
منبع: livescience
۲۲۷۲۲۷