طبق اسناد موثق تاریخی، دو جزیره آریانا و زرکوه که ابتدا توسط انگلیس و سپس توسط امارات به اشغال درآمدند، به ایران تعلق دارند. ازجمله این اسناد می‌توان به نقشه دریانوردی ترسیم شده توسط انگلیسی‌ها در اوایل قرن بیستم اشاره کرد که محدوده جزایر مورد ادعای امارات و به‌طور کلی همه کرانه‌های خلیج‌فارس را با رنگ شناسه ایران مشخص کرده است
به گزارش مجله رز، دکتر عزیز غضنفری در یادداشتی در بصیرت نوشت: ماجرا از آن جایی آغاز می‌شود که دفاع کردن شده عادت معمول ما ایرانی‌ها؛ در سیاست، در رسانه، در فوتبال و… همین ایام که درگیر جنگ ترکیبی دشمنان هستیم، باز منفعلانه و تدافعی روزگار می‌گذرانیم. اگر دست پیش می‌گرفتیم لااقل امروز کشوری به خود جرأت نمی‌داد به تمامیت سرزمینی ایران نگاه بد کند. اگر بعد از انقلاب اسلامی بر اشغال جزایر آریانا و زرکوه که توسط انگلیسی‌ها صورت گرفت و بعدا با ساخت و پاختی که با پهلوی کردند و آنها را دو دستی تحویل امارات دادند، تأکید کرده و موضوع بازگرداندن آنها به ایران را مطرح می‌کردیم، کار به جایی نمی‌رسید که برخی کشورهای ذره‌ای منطقه مدعی مالکیت امارات بر این دو جزیره مهم ایرانی شوند.
دو جزیره کاملا ایرانی آریانا (۱۲ کیلومتر) و زرکوه (۸ کیلومتر) هر چند که کوچک هستند، اما بسیار حیاتی به حساب می‌آیند، چرا که از نظر استراتژیک موقعیت ویژه‌ای دارند و از منابع نفتی سرشاری برخوردار است. اماراتی‌ها بعدها برای آن‌که نشان دهند این جزایر عربی است نام آنها را تغییر داده و نیز سه یا چهار هزار نفر را در این دو جزیره که خالی از سکنه بود، جا و مکان دادند. مثلا نام “صیر ابونُعَیر” را بر جزیره آریانا نهادند. نکته مهم آن است که این دو جزیره، به صورت غیر قانونی و بدون هیچ‌گونه معاهده و قرارداد بین‌المللی از حدود سال۱۹۷۱ یعنی تاریخ شکل‌گیری امارات متحده عربی در اشغال این کشور است. این اشغال نیز حاصل بده و بستان‌های سیاسی بین رژیم پهلوی و انگلیسی‌ها بود، که در نهایت در سال ۱۳۵۲ این دو جزیره به امارات تعلق گرفت.
طبق اسناد موثق تاریخی، دو جزیره آریانا و زرکوه که ابتدا توسط انگلیس و سپس توسط امارات به اشغال درآمدند، به ایران تعلق دارند. ازجمله این اسناد می‌توان به نقشه دریانوردی ترسیم شده توسط انگلیسی‌ها در اوایل قرن بیستم اشاره کرد که محدوده جزایر مورد ادعای امارات و به‌طور کلی همه کرانه‌های خلیج‌فارس را با رنگ شناسه ایران مشخص کرده است. اگر از منظر قانونی هم به این ماجرا نگاه کنیم، آریانا و زرکوه به ایران تعلق دارند.
در این زمینه راهکار معینی وجود دارد و آن این‌که جمهوری اسلامی ایران به صورت رسمی و قانونی و با طرح رسانه‌ای موضوع، افکار عمومی و نهادهای جهانی را به سمت پذیرش دیدگاه‌ها و باورهای واقعی و منطفی خود متمایل سازد. در این زمینه مهم آن است که در همه دوره‌ها و دولت‌ها موضوع جزایر ایرانی آریانا و زرکوه در دستور کار قرار بگیرد و لحظه‌ای از طرح آنها در مجامع جهانی غفلت نورزیم. الان که برخی کشورها با پررویی بحث جزایر سه‌گانه را مطرح می‌کنند، بهترین زمان در خصوص طرح و ترتیب دادن اقدامات اصولی برای بازگشت این دو جزیره به خاک ایران به حساب می‌آید.
انتهای پیام