اسناد و مدارک تاریخی پرشماری در موزه‌های مختلف مثل موزه ملی خانه ملک وجود دارد که ثابت می‌کند جزایر ابوموسی، تنب بزرگ و تنب کوچک ایرانی بوده و هستند.
به گزارش مجله رز، خراسان نوشت: در گذر تاریخ، همیشه کشورهایی بودند که به آب‌های خلیج فارس و جزایر آن، به دلیل موقعیت راهبردی‌شان، چشم داشتند. به تازگی اتحادیه اروپا و کشورهای عضو شورای همکاری خلیج فارس در بیانیه پایانی نشست مشترک خود در اقدامی گستاخانه از ایران خواستند به اشغال جزایر سه گانه ایرانی پایان دهد! این ادعا باعث شد دوباره همه اسناد و مدارکی که نشانه ایرانی بودن جزایر ابوموسی، تنب بزرگ و تنب کوچک است، به اشتراک گذاشته و در فضای مجازی هم هشتگ جزایر سه گانه ایرانی ترند شود. قبل از هر چیز باید بدانیم سه اتفاق مهم از اواخر نوامبر تا اوایل سال ۱۹۷۱، در فاصله یک هفته در این منطقه رخ داد؛ اول، خروج کامل نیروهای نظامی بریتانیا از خلیج فارس، دوم، ورود نیروهای ایرانی به جزایر سه‌گانه و سوم تاسیس دولت امارات. البته انگلیسی‌ها بعد از خروج با تحریک برخی کشورهای منطقه و تشویق آن‌ها به تنش‌آفرینی باز هم دست از سر جزایر سه گانه ایرانی برنمی‌دارند و حتی همچنان چند هزار سندی را که نشان می‌دهد، این جزایر متعلق به ایران است،آزاد نمی‌کنند. البته مواضع محکم ایران و وجود اسناد و مدارک کافی دال بر این موضوع، باعث می‌شود این اظهارات هیچ وقت به واقعیت تبدیل نشود. در عین حال ضروری است با بالا بردن آگاهی از هر نقطه خاک وطن‌مان دفاع کنیم.
اسناد و مدارک ایرانی بودن جزایر سه گانه
جزایر سه‌گانه ایران شامل جزیره ابوموسی و دو جزیره تنب بزرگ و تنب کوچک است. این جزایر در خلیج فارس و در فاصله ۲۲ کیلومتری جنوب بندرعباس واقع شده‌اند. جزایر سه‌گانه از دیرباز به ایران تعلق داشته‌اند. اسناد و مدارک تاریخی متعددی وجود دارد که حاکمیت ایران بر این جزایر را اثبات می‌کند. در دوره قاجار، جزایر سه‌گانه تحت حاکمیت ایران بود و از جمله بنادر مهم جنوب ایران به شمار می‌رفت. در دوره پهلوی نیز حاکمیت ایران بر این جزایر مورد تایید قرار گرفت. اسناد مالکیت ایران بر این جزایر در گوشه و کنار جهان ثبت شده و بی‌شمار است. از جمله این سندها که برخی از آن ها در موزه ملی خانه ملک وجود دارد،عبارت اند از:
*سند نقشه طبیعی ایران و قسمتی از قلمروی سرزمین‌های شرق متعلق به سال ۱۷۳۰میلادی که در آوگسبورگ آلمان تولید شده است.
* نقشه خلیج فارس متعلق به سال ۱۷۸۷میلادی تولیدشده در شهر پاریس فرانسه که تعلق جزایر سه‌گانه به ایران را اثبات می‌کند.
*نقشه ایران و بخشی از امپراتوری عثمانی که باز هم تاییدکننده ایرانی بودن این جزایر از گذشته تا به امروز است.
*گزارش‌های تاریخی یونانیان و رومی‌ها و سفرنامه‌های پیش از اسلام حکایت از فارس بودن ساکنان تمام سواحل و جزایر خلیج فارس دارد.
*جزایر ابوموسی، تنب‌های بزرگ و کوچک در نقشه ایران و توران در دوره قاجاریه که توسط آدولف اشتیلر ترسیم شده است. رنگ جزایر در نقشه، مالکیت آن‌ها را برای ایران ثابت می‌کند.
*در تمام نقشه‌های موجود تا پیش از سال ۱۸۹۸ م، این جزایر جزئی از قلمروی ایران هستند. حتی در نقشه‌ای که در کتاب «ایران و قضیه ایران» لرد کرزن در سال ۱۸۹۲ م از سوی انجمن سلطنتی جغرافیای بریتانیا منتشر کرده، این جزایر جزئی از قلمروی ایران محسوب شده‌اند. نقشه‌هایی نیز از طرف دولت روسیه تزاری و دولت اتحاد جماهیر شوروی تهیه شده است.
تاریخ درباره جزایر سه گانه ایرانی چه می‌گوید؟
«از پایان جنگ جهانی دوم در سال ۱۹۴۵، دولت بریتانیا به شیخ‌نشین‌های مستعمره عرب خود در منطقه قول داده بود که به آن ها استقلال ببخشد. در این فاصله تا ۱۹۷۱ سه شیخ‌نشین از سایرین راه خود را جدا می‌کنند. کویت در سال ۱۹۶۱ و زودتر از بقیه استقلال کسب می‌کند. بحرین هم با یک رفراندوم غیرواقعی استقلال پیدا می‌کند؛ البته در آن زمان، ایران در بحرین مانند جزایر سه‌گانه نیروی مستقر نداشت اما از دعاوی خود بر سر حاکمیت بحرین در سال ۱۹۷۰ کوتاه آمد. حدود دو ماه قبل از خروج نیروهای بریتانیا از خلیج فارس، حکام قطر اعلام می‌کنند، نمی‌خواهند در چارچوب فدراسیون امارات عربی متحده قرار داشته باشند. از سال ۶۸ تا ۷۱ مذاکرات بسیار فشرده‌ای میان ایران و بریتانیا وجود داشته و امیال و خواسته‌های کشورهای عربی هم از طریق بریتانیا به ایران اعلام می‌شد. کشورهای عربی منظور دولت در آستانه تاسیس امارات بود که دو شیخ نشین آن درباره جزایر ایرانی اختلاف نظر داشتند. (راس الخیمه درباره جزایر تنب بزرگ و تنب کوچک و شارجه درباره ابوموسی). اما حکومت پهلوی مطلقا حاضر به مذاکره با اعراب نبود تا سال ۱۹۷۱ تحولات زیادی میان ایران و بریتانیا بر سر جزایر رخ می‌دهد و حتی دو کشور تا مرز قطع روابط هم پیش می‌روند. در مرکز اسناد انقلاب اسلامی، سندی با آنلاین سری از وزارت خارجه وجود دارد که مصاحبه مفصل خبرنگار مجله لایف با اردشیر زاهدی وزیر وقت امور خارجه در اسفند ماه ۱۳۴۹ است. در این مصاحبه زاهدی، بر مسئله حاکمیت ملی و حفظ تمامیت ارضی ایران تاکید و قاطعانه از حاکمیت ایران بر جزایر سه‌گانه دفاع کرده است.» این‌ها را مجید تفرشی پژوهشگر به مجله رز گفته است.
امارات بعد از جزایر سه‌گانه تاسیس شده است
علاوه بر اسنادی که توضیح دادیم، شواهد محکمی وجود دارد که نشان می‌دهد در تمام طول تاریخ جزایر سه‌گانه ایرانی به ما تعلق داشته است. اسناد و مدارکی داریم که حکام این جزایر به پادشاه ایران یا وزیر خارجه نامه نوشته و تعلق این جزایر را به سرزمین ایران متذکر شده‌اند. حکام این جزایر ایرانی بودند و از طرف حکومت ایران تعیین می‌شدند و این حکام به دولت ایران، مالیات و خراج می‌پرداختند. ضمن این که بازپس‌گیری جزایر سه گانه ایران در ۳۰ نوامبر ۱۹۷۱ اتفاق افتاد و این در حالی است که امارات بعد از این تاریخ یعنی در دوم دسامبر ۱۹۷۱میلادی تاسیس شده است. به قولی آدم نمی‌تواند پیش از پدرش به جهان بیاید. بر اساس همین اصل کشوری مانند امارات نمی‌تواند بر خاکی پیش از شکل‌گیری خود حاکمیت داشته باشد که بخواهد بعدتر مدعی آن شود. نکته مهم و قابل توجه این است که این آخرین باری نخواهد بود که کشورهای عربی این ادعاها را مطرح می‌کنند و بهتر است مسئولان کشور جدا از رد این ادعا و پاسخ محکم به آن‌ها به دنبال تعریف کارکردی جز کارکرد نظامی برای آن‌ها باشند تا مانند دیگر جزایر ایرانی خلیج فارس در مرکز توجه عموم مردم هم قرار بگیرند و زمینه برای آشنایی با این جزایر فراهم شود.
انتهای پیام
-
-
-
-
-
-
