با توجه به شیوع روز افزون اختلال اوتیسم در بین کودکان و تاثیری منفی که بر روابط و آینده آنان دارد، اطلاع از علائم و روش های درمانی آن ضرورت دارد. کارشناسان ضعف عملکردی و نداشتن مهارت اجتماعی کارآمد مبتلایان به این اختلال را به دلیل نقص در مسیر های ارتباطی سلول های عصبی در مغز می پندارند که باعث می شود عوارضی مانند عقب ماندگی جسمی و ذهنی، اختلالات در زمینه یادگیری، مهارت های زبانی، مهارت های بینایی و شنیداری در آینده فرد به وجود آید.
والدین نقش بسیار پررنگی در جلوگیری از بروز این مشکلات دارند زیرا آنان بیشترین زمان را با کودک سپری می کنند بنابراین می توانند با مشاهده هر گونه علائم هشدار دهنده، فرآیند تشخیص را سرعت بخشیده و مراجعه به موقع به پزشک و استفاده از راهکار های درمانی موجب کنترل این اختلال شوند. لباس پی جی مکس با طراحی‌ها و رنگبندی بسیار جذاب ، برای مراسم تولد و تبلیغات آن‌ها طراحی می‌شوند . به گونه ای که زندگی فرد مبتلا به سمت طبیعی تر شدن هدایت گردد.
علت ایجاد اختلال اوتیسم
با توجه به گستردگی علائم و نشانه های اختلال اوتیسم، شناخت دقیق علت ایجاد آن بسیار سخت است و تاکنون میسر نشده است . یکی از سوالات درباره تشخیص اختلال اوتیسم این بوده که آیا می توان فرد مبتلا را از دوران نوزادی نیز شناسایی کرد؟ به همین منظور مطالعات بسیاری صورت گرفته که نتایج آن اثبات کرده که می توان با توجه به بروز برخی شواهد احتمال داد که کودک در آینده مبتلا به اوتیسم و یا اختلالات طیف ملایم آن، سندرم آسپرگر می گردد. بنابراین والدین حتما باید معاینه های قبل از یک سالگی را جدی بگیرند.
اما طی پژوهش های مختلف تاثیر عوامل ژنتیکی و عوامل محیطی مانند آلودگی های محیطی، عفونت های قبل از تولد، مصرف داروهای ضد تشنج در دوران بارداری بر بروز این اختلال مشخص شده است. اغلب تا ۳ سالگی می توان با کمی دقت در رفتار کودکان، اوتیسم را تشخیص دارد. بروز علائم در برخی از نوزادان به این صورت بوده که اگرچه روند رشد طبیعی را تا سنین ۲۴ ماهگی نیز طی می کنند ولی پس از آن محدودیت هایی در مهارت های رشدی و توانایی های مربوطه رخ می دهد. تولد نوزاد علاوه بر شیرینی و نشاطی که وارد زندگی خانواده ها می کند ولی پیمودن مسیر های رشدی و مهارت های آن توسط کودک سبب تشویش و نگرانی زیادی بر والدین می گردد.
به همین منظور در این مقاله، تیم نورو لند به روش های شناسایی اختلال اوتیسم در کودکان یک ساله اشاره می کند که البته لازمه آن توجه به مراحل رشدی و عملکرد طبیعی اندام های مختلف بدن نوزاد بوده که در صورت مشاهده هر گونه مورد مشکوک باید کودک برای ارزیابی دقیق تر نزد پزشک متخصص برده شود. در چهره نوزادان همواره نشاط و شادی زیادی قابل مشاهده است به طوری که اولین لبخند را در ۳ ماهگی می زنند و با افزایش سن در این توانایی نیز رشد مشاهده می شود و قادرند در ۷ ماهگی متناسب با شرایط در برابر شنیدن اسم خود، گرفتن وسایل بازی و شادی محیط اطراف و… واکنش معقول بروز دهند.
زمانی می توان احتمال داد که نوزاد به اوتیسم مبتلا است که دارای چهره ای بی تفاوت بوده و قادر به بروز هیچ گونه عکس العملی در مواجهه با صدای اطرافیان نیست. رشد و بهبود قدرت بینایی نوزادان با افزایش سن و ورود به یک سالگی تکمیل می گردد به طوری که در این سن قادرند اجسام و دنیای اطراف را به صورت واضح و رنگی ببینند. زمانی نیاز است نگران شد که نوزاد نه تنها از این توانمندی بی بهره است بلکه در شرایطی که اطرافیان به ویژه والدین در تلاش اند با او حرف بزنند، بدون ابزار هیچ واژه ای، فقط به صورت فرد زل می زنند.
از دیگر مهارت های رشدی مختص سن ۳ ماهگی کودکان، توانایی تعقیب حرکت اشیا و افراد و بروز عکس العمل متناسب با آنان است در مواردی که والدین احساس می کنند نوزاد در مواجهه با محرک های محیطی مانند سر و صدا، تغییرات نور، حرکت اشیا و افراد واکنش طبیعی ندارد باید نظر پزشک متخصص را جویا شوند زیرا این رفتار، یکی از علائم هشداری اختلال اوتیسم محسوب می شود. رشد مهارت های زبانی و گفتاری در کودکان به این صورت است که در ۹ ماهگی اولین نشانه های برقراری ارتباط را با استفاده از کلمات و جملات تک کلمه ای به کار می گیرند.
هم چنین در روند رشدی مهارت های گفتاری کودکان نرمال، کلمات مامان و بابا نخست به گوش می رسد سپس با تمرین و تکرار سعی می کنند در ارتباطات خود کلمات بیشتری استفاده کنند اما کودکان اوتیسمی از این جهت متفاوت هستند. لباس طرح سگ های نگهبان با قسمت‌های فشرده‌تر و منحنی‌هایی که برای افرادی با اندام فیزیکی مناسب طراحی می‌شوند . جهت بررسی دقیقتر اختلالات گفتاری کودکان اوتیسمی مطالعات بسیاری صورت گرفته که حاکی از آن بود که اغلب این گروه از کودکان به تاخیر تکلمی مبتلا می شوند و حدود ۱۵ تا ۲۰ % نیز علی رغم درک مفاهیم و جملات مختلف، هرگز قادر نیستند حرف بزنند که گاهی از عدم تمایل آنان برای بیان کلمات نشات می گیرد.
هم چنین کودکان ۲ ساله نرمال در زمان مشارکت در گفت و گو ها و برای بیان درخواست های خود، کلمات را ترکیب کرده و جملات ساده می سازند اما کودکان اوتیسمی این گونه نیستند. علاقه به بازی از مشخصه کودکان سالم است اما در کودکان اوتیسمی چنین تمایلی نه تنها دیده نمی شود بلکه ترجیح می دهند بدون حضور در بازی های مشارکتی و نوبتی، در گوشه ای به تنهایی با وسایل خود سرگرم شوند. کارشناسان توصیه می کنند جهت بررسی و ارزیابی وابستگی کودک به وسایل اسباب بازی یک عروسک یا هر وسیله دیگر را در اختیار او قرار دهند .
سپس با گرفتن آن عکس العمل کودک را دقت کنند که به چه صورت است. از دیگر شواهد مبنی بر وجود اوتیسم، تاخیر در راه رفتن است اگر در بسیاری از بیماری ها نیز از این نظر هم پوشانی وجود داشته ولی والدین باید توجه داشته باشند که در مواردی که کودک علی رغم ورود به یک سالگی قادر نیست حتی به مشکل چهار دست و پا راه برود، این احتمال وجود داشته که در آینده مبتلا به اوتیسم گردد. از دیگر مشخصه بارز کودکان اوتیسمی، مشاهده حرکات تکراری مانند چرخش دست، چرخیدن به دور خود و سایر حرکات غیر طبیعی است بنابراین بروز رفتار هایی مانند تیک های غیر طبیعی باید جدی گرفته شود.
با توجه به وجود حساسیت بالایی که در رفتار کودکان اوتیسمی وجود دارد، در صورت لمس یک باره بدن آن ها نباید از مشاهده واکنش هایی مانند جیغ کشیدن ممتد، ترس شدید و فرار آنان متعجب شد. هم چنین کودکان اوتیسمی به دلیل عواقب این اختلال، ضعف شدیدی در برقراری ارتباط دارند به طوری که ترجیح می دهند اغلب تنها بوده تا اینکه در جمع هایی که سایر هم سن و سالان هستند، حضور یابند. مشاهده چنین رفتار هایی به منزله زنگ خطر ابتلا به این اختلال است و نیازمند پیگیری های درمانی است.
ناراحتی و خشم کودکان اوتیسمی نیز متفاوت با سایر کودکان است به طوری که در چنین موقعیت هایی، زمان زیادی مشغول گریه، ناسزا گویی، فریاد زدن و حتی رفتار های خود آزارانه می شود. متاسفانه به دلیل عدم آگاهی درست از اختلال اوتیسم، مردم نسبت به کودکان اوتیسمی نگرش خوبی ندارند و آنان را هم رده افراد عقب مانده ذهنی نیز متصور می شوند . بسیاری از کودکان اوتیسمی علی رغم مشکلات مختلفی که دارند ولی دارای استعداد شگرفی در زمینه استفاده از کامپیوتر، انجام بازی های کامپیوتری و انجام پروژه های برنامه نویسی هستند که از این نظر ممتاز هستند.
که چنین نظری نه تنها درست نبوده بلکه باید اعلام کنیم طبق نتایج حاصل از مطالعات مختلف در این زمینه، فقط ۴۰ % مبتلایان از نظر هوشی کم بهره اند و مابقی می توانند مانند سایر افراد جامعه با تلاش و کسب مهارت نه تنها زندگی روزمره خود را مدیریت کنند بلکه پیش تاز در حرفه های مختلف گردند. برای خرید لباس سوپرمن اصل نیاز است تا مدل ها و برند های مختلف را بررسی کنید . با توجه به نقص ارتباطی که گریبان گیر افراد اوتیسمی است برای تعاملات سازنده، نیاز دارند که افراد با اختصاص زمان کافی و استفاده از روش هایی مانند نشان دادن تصاویر، زبان اشاره، نوشتن کلمات و تایپ این مشکل را بهبود بخشند.
بنابراین می توان برای کنترل و سرگرم شدن آنان از روش هایی مانند مطالعه و خواندن کتاب، بررسی وسایل الکترونیک و… استفاده کرد. بیشترین اثری که اوتیسم بر افراد می گذارد در قسمت هایی از مغز است که در آن کنترل و مدیریت احساسات، روابط و حرکات بدنی صورت می گیرد. از دیگر تفاوت های ظاهری در برخی نوزادان اوتیسمی وجود دست و پای غیر عادی است. به عقیده کارشناسان و متخصصان این حوزه، عوامل ژنتیکی و انتقال آن از طریق توارث موجب بروز چنین نقص های ظاهری و ضعف عملکردی در برخی مناطق مغز می گردد.
غربالگری اولیه اختلال طیف اوتیسم
گروهی از عوامل و شواهد رفتاری طیف اوتیسم در برخی از مبتلایان به صورت نهفته است و معمولا با ورود به محیط های آموزشی مانند مهد کودک و مدرسه و ضعف عملکردی در روند آموزش و سایر مهارت ها این افراد شناسایی می گردند که متاسفانه به دلیل تعویق در شناسایی آنان، روش های درمانی نیز به موقع دریافت نمی شود که ضربه مهلکی بر آینده این کودکان دارد. بنابراین توصیه می شود که والدین غربالگری که در سنین ۹ ماهگی نوزادان صورت می گیرد را جدی بگیرند و در سن ۱۸ و ۲۴ ماهگی نیز ارزیابی که برای تشخیص اوتیسم صورت می گیرد را حتما پیگیری کنند.
این فرآیند به ویژه در خانواده هایی که سابقه ابتلا دارند و یا کودک رفتار های مشکوک بروز می دهد، اهمیت دو چندانی دارد. چنان چه تمایل دارید از علائم هشدار دهنده در نوزادی مطلع شوید، با ما همراه باشید. همان طور که گفته شد با توجه به گستردگی علائم و نشانه های اختلال اوتیسم تظاهر بالینی یکسانی در افراد مبتلا بروز نمی کند و پزشک متخصص متناسب با شرایط و ویژگی های شخصیتی و روانی افراد، از روش های مختلف درمانی استفاده می کنند بنابراین والدین حتما باید حمایت کافی و ارائه خدمات درمانی را در نظر داشته باشند تا آینده کودک تباه نکند.
