با وجود چندین مزایا، هنوز چند دلیل وجود دارد که افراد در خرید آب معدنی تردید دارند. در نتیجه، بررسی عناصری که روی بطری های آب معدنی برچسب گذاری شده اند، مهم می شود.
- مواد معدنی مهمی مانند کلسیم، منیزیم و پتاسیم را از آن دریافت خواهید کرد. با این حال، برخی از مارک ها همچنین می توانند حاوی مواد معدنی مانند نمک، گوگرد و نیترات باشند که سالم نیستند.
- مواد معدنی برای یک بدن سالم ضروری هستند، اما حتی می‌توانیم آنها را با خوردن یک رژیم غذایی متعادل، یا با مصرف مکمل‌ها دریافت کنیم. فقط مقدار کمی از مواد معدنی مورد نیاز بدن است.
- آب معدنی و سایر نوشیدنی های بسته بندی شده، اگر در بطری های پلاستیکی بسته بندی شوند، سالم نیستند. اگر بطری پلاستیکی در یک خودروی گرم در یک روز آفتابی رها شود، ممکن است مواد شیمیایی نشت کرده و در آب فرو برود.
عناصری که باید هنگام خرید آب معدنی روی برچسب بررسی شوند:
برچسب را برای عناصر زیر بررسی کنید.
- سدیم: مصرف سدیم مورد نیاز برای هر دو رژیم غذایی و آب نباید بیش از حد باشد. برای افراد مبتلا به فشار خون بالا، این امر خطرناک خواهد بود.
- نیترات ها: زنان باردار و نوزادان زیر شش ماه ممکن است توسط آب معدنی با محتوای نیترات بالا آسیب ببینند. بنابراین، توصیه می شود از مارک هایی که حاوی نیترات هستند دوری کنید.
- آلومینیوم: توصیه می شود از مارک هایی که آب آنها حاوی ردپای آلومینیوم است دوری کنید.
- سولفات ها: بیشتر آب های زیرزمینی شامل سولفات هستند و تقریباً همه برندها ردپایی از این ماده معدنی دارند. سولفات ها برای پاکسازی کبد، کمک به هضم و تقویت گردش خون به پوست و بهبود سلامت پوست شناخته شده اند. علاوه بر این، اسپاسم عضلانی را کاهش می دهد.
- باقیمانده خشن: محتوای نمک به طور کلی در آب بطری (معمولاً کربنات ها، بی کربنات ها، کلریدها، سولفات ها، نیترات ها، سدیم، پتاسیم، کلسیم و منیزیم).
- بی کربنات ها: بیش از 600 میلی گرم بی کربنات در هر لیتر آب به عنوان بی کربنات در نظر گرفته می شود.
- کلسیم: وقتی آب بیش از 150 میلی گرم در لیتر کلسیم داشته باشد، در دسته آب کلسیم قرار می گیرد.
- کلریدها: وقتی آب بیش از 200 میلی گرم در لیتر کلرید داشته باشد، کلر شده است.
- فلوئور: با بیش از 1 میلی گرم فلوئور در لیتر، آب به عنوان فلوراید در نظر گرفته می شود. آب‌های معدنی طبیعی با غلظت فلوراید بیش از 1.5 میلی‌گرم در لیتر، طبق قوانین هند ملزم به برچسب زدن محصولات خود با این هشدار هستند: «حاوی بیش از 1.5 میلی‌گرم در لیتر فلوراید: برای مصرف مکرر توسط نوزادان و کودکان زیر سن مناسب نیست. هفت سالگی.”
- منیزیم: آب منیزیم به عنوان دارای بیش از 50 میلی گرم منیزیم در لیتر طبقه بندی می شود.
اطلاعات اضافی برای بررسی روی برچسب
آب معدنی فروخته شده در بطری همیشه از منابع طبیعی تهیه نمی شود. همچنین ممکن است آب لوله کشی یا مقطر باشد که در طی فرآیند بطری سازی، تحت فرآوری و مواد معدنی افزوده شده است. بنابراین، برای تعیین اینکه آیا آب معدنی طبیعی می‌خرید یا خیر، برچسب را بخوانید.
موارد زیر را نیز روی برچسب رعایت کنید:
- اسیدیته (pH): آب معدنی باید pH 7 یا کمی بالاتر باشد و خنثی باشد. آب بر اساس مقیاس 0 تا 7 به عنوان اسیدی یا قلیایی طبقه بندی می شود.
- کل جامدات محلول (TDS): حداقل 250 میلی گرم در لیتر (یا 250 قسمت در میلیون).
ما هر روز آب بدن خود را از طریق عرق و سایر مواد زائد بدن از دست می دهیم. هر روز به طور متوسط نیاز به پر کردن 5 لیتر آب داریم. بنابراین، نوشیدن مقدار مناسب آب با کیفیت بالا، بدن ما را سالم نگه می دارد و عملکرد مناسبی دارد.
حتما فکر می کنی!
آیا آب بطری بر آب لوله کشی ارجح است یا می توان به آن اعتماد کرد؟ از بین تعداد زیادی که فروخته می شود، کدام مارک را انتخاب کنیم؟
قبل از خرید برچسب روی بطری آب معدنی را بخوانید. با درک محتوای آن، می توانید چیزی سالم را انتخاب کنید.
با توجه به آنچه قبلاً دیده‌ایم، شرکت‌ها خودشان انتخاب می‌کنند که چه چیزی را شامل شود و چه چیزی را نه، بنابراین هر برچسب بر اساس مارک‌ها متفاوت است. این جنبه مقایسه اقلام را برای مصرف کنندگان دشوار می کند و ممکن است آنها را گیج کند. سازمان مصرف کنندگان و کاربران (OCU) چندین مؤلفه را به عنوان مورد نیاز مشخص می کند، زیرا آنها معتقدند اطلاعات باید تا حد امکان یکسان و جامع باشد.
نتیجه
اجازه دادن به مواد معدنی مانند کلسیم، منیزیم و پتاسیم برای ورود مجدد به آب تصفیه شده، طعم آن را افزایش می دهد و در عین حال سلامت شما را نیز افزایش می دهد.