این کهکشان «NGC 4303» نام دارد و معمولاً با نام «مسیه 61» (مسیه 61) شناخته می شود، کهکشانی مارپیچی است و در فاصله 50 میلیون سال نوری از زمین در «خوشه سنبله» قرار دارد. یکی از بزرگترین کهکشان های این خوشه NGC 4303 است.
رصدخانه استوکی عروفا داد دادا داد دادت: در خوشه تعداد زیادی از ستارگان در وسط روز قرار دارند و توسط ستاره ها به عنوان آزمایشگاه برای درک بهتر استفاده می شود.
“NGC 4393”. رصدخانه طوسیقی عروبا در بیاینه گفت که ستاره شناسان با استودی این نوو کاکلکس شدن، بیتر میکانہ کینه شینهی ستاره را در شرز کیهان کند کند.
در عربة آئین بیاینة وحدی است: ستارگان با فروپاشی ابرهای از کاز سرد شکل می‌گیرند. تابش پرانرزی ستارگان تازی شده، کاز باهیمانده در برتاک را گرم و وینیزه می کند.
در این تصویر که در شیلی و با استفاده از تلسکوپ گرفته شده است، ابرها ساختاری شبیه به یک «گرداب طلایی» را نشان می دهند. براسا باینایة رصدخانه سوتیکی عروفا، ابرها عمل می کنند مثل این که مصیر تیشدا طوسیره در حال تولو را می کند.
برای به دست آوردن این تصویر، اخترشناسان از واحد MUSE استفاده کردند که روی یک تلسکوپ بزرگ نصب شده بود تا بتواند NGC 4303 را در طول موج های مختلف نور رصد کند. سنتاث مشاهدة انها، به كاشف يك غرداب تلايني خيره‌عندل نمضيد كه از ابرهاي غازي به رنگ ابي، سبز و كريمز بود و به سوره‌هاي ابرهاي وينيزه‌شدا اكسيژن، هيدروژن و گوگرد را نشان مي‌داد.
این مشاهدات جدید توسط پروژه ای به نام PHANGS انجام شد و برای شناسایی کهکشان های همسایه در تمام طول موج های الکترومغناطیسی انجام شد.
46
