امیدوارم روح ملکوتی حضرت استاد دعایی در جوار الطاف الهی رام گرفته باشد و مغفرت و آمرزش حضرت حق تعالی انشاءال انشاءالله مشنشاءالل . نده ا ادآوری و روایت و دو نکته‌ی رسانه‌ای و سیاسی، یاد ندهیاد حضرت استاد دعایی را زنده نگاه می‌دارم و به‌نیکی انی مادا ن
رت امام جعفر صادق (علیه السلام) می‌فرماید:
ونُوا اةً لِلنَّاسِ بِغَیْرِ أَلْسِنَتِکُمْ لِیَرَوْا مِنْکُمُ اَلْوَرَعَ وَ اَلاِجْتِهَادَ وَ اَلصَّلاَةَ وَ اَرَخَی.
نی؛ ا رزبان، در مل و با رفتار و کردار خود مردم را (به و مذهب خود) دعوت کنید. مردم اید ورع و کوشش و نماز و خیر شما را ببینید. اینها (اعمال و رفتار شما)، خود، دعوت کننده (به) باشند. (ر.ک: الکافی، لدوم، )
نیک میدانیم که وَرَعْ یا پرهیزکاری و پارسایی، حالتی در وجود انسان است که به امل نفس نگاه می‌کند و از لغزش مجودر می‌شوجر می‌شوجر می‌شوجر. اگر واهم خود و دیگران را به من توجه کنند، با صدای لند فریاد میکنم که زنده‌یاد رت استاد دعایی، رسو بود. «ترس از لغزش»، مام وجود و نفس و روح آن مرحوم را در ول حیات پرخیروبرکتش راگرفته بود. ایشان، با ولع ورع را دنبال می‌کرد و در کسب این مقام بالاتر از وا است، چنان کوشا بود که پرهیزکنا رهیزک اری رهیزکنا و رهیزکاری. رس از ارتکاب گناه و لغزش، ایشان را از شبهات و حتا کارهای مباح که محتمل بود، به گناه بیفتد، ازمی‌داشت و خودخواسته بود. نمی‌لغزید. از مین‌رو، بدون نگرانی، زنده‌یاد حضرت استاد دعایی، شخصیتی بسیار وارسته و باتقوا داشت.
رت اطمه (علیهاالسّلام) می‌فرماید:
مَن اَصعَدَ إلَی اللهِ خالِصَ عِبادَتِهِ، اَهبَطَ اللهُ اَفضَلَ مَصلَحَتِه؛
ر ادت خالص ود را پیشکش آستان حضرت حق تعالی کند، هم بهترین مصلحت خود را بر او فرو می‌فرستد. (ر.ک: نبیه‌الخواطر، 108)
اوند ادتهای ریکارانه و متظاهرانه را نمی پذیرد. اصلاً با انجام چنین عبادت‌هایی، روح آدمی ممکن نیست و هیچ عبادتی که متصف وصف ریا باشد، بالا نی‌ارد و هیچ ادتی متصف وصف ریا اشد، بالا نمی‌رود.
این اخلاص است که الی می‌شود و بنده خدا را تا رش خدا می‌برد. و ازآنجاکه خدا کریم است، خدا به اقتضای کرم خویش نچه را به مصلحت نده‌ی مخلص خود اند، به نده‌اش ارزانی می‌دارد.
نده ا ودم نجوا میکنم؛ «رضا» ر می‌کنی عمل خالص و عبادت بی‌ریا را انجام می‌دهد. نه! وار است.
ندهیاد ایی هرگز در اتلاق ریا نیفتاد. ون همگان، دوست و دشمن می‌دانند که دعایی، هرگز اهر و مردم فریبی و دنیاخواهی لوده نشد.
نکته‌ای ار مهمی که نمی‌شه نگفت همه‌ی عزیزان حاضر در اتاق گفته‌اند، اینه که
اگر بخواهیم «اخلاق در رسانه» را به‌عنوان یک واحد درسی در رشته‌های دانشگاهی مانند ارتباطات و روابط عمومی و روزنامه‌نگاری تدریس کنیم، باید از زنده یاد حضرت استاد دعایی به‌عنوان الگوی اخلاق در رسانه درس گرفت و درس گفت.
و
اگر واهیم به این پرسش نسل‌های آینده که چرا انقلاب کرد، پاسخی درست بدهیم، باید بگویم که؛
انقلاب ردیم که مانند دعایی
اما… ریم
ایی، راز مگوی انقلاب بود و رفت.
ا ود از و نوان تاریخ زنده‌ی انقلاب یاد می‌کردم؛
انسان بسیار شریفی بود که به نسل اخر فکر می‌کرد. رای انسان بماهو انسان، حرمت قائل بود.
اش ا و مات سعیدا. اوند رحمت رماید انشاءالله!
* وهش‌گر مسایل حقوقی tajgar.reza@gmail.com
-
-
-
-
-
-
