اما جای نگرانی نیست. این جرم از یک میلیارد و ۶۰۰ میلیون کیلومتری به خورشید نزدیکتر نمی شود، آن هم ر سال ۲۰۳۱. اصله مین از خورشید 150 میلیون کیلومتری نابراین به من هم نزدیک نمیشود.
این نباله‌دار ابتدا در سال ۲۰۱۰ شناسایی شد اما هابل تازه واقعی آن را تایید کرد.
این بزرگترین دنباله‌داری است که منجمان رصد کرده‌اند.
دیوید جوئیت، استاد علوم سیارات و ستاره شناسی در دانشگاه کالیفرنیا در لس آنجلس (یو سی ال ای) می گوید: “همیشه مظنون بودیم که این دنبالهدار باید بزرگ باشد زیرا از این فاصله دور هم درخشان است. ما حالا این موضوع را تایید کردهایم “
سازمان فضایی آمریکا، ناسا، در بیانیهای گفت که این جرم را پدرو برناردینلی و گری برنستین در عکسهای آرشیوی «مطالعه انرژی تاریک» رصدخانه سرو تولولو اینتر-امریکن در شیلی کشف کرده است.
نباله‌دارها مصالح یخی به جا مانده از روزهای اولیه تشکیل سیارات هستند.
ناسا ر بیانیهای نوشت: “این اجرام در یک زی لاب سنگ میان سیارات عظیم رونی، بدون تشریفات از منظومه اوت شدند.”
«دنباله‌دارهایی که این ترتیب پرت واندند در ایی به نام ابر اون ترتیب رت وند در ایی به نام ابر اورت سکونت کردند، منطقه‌ای بزرگ ونباله‌دارهای مر مر.
مانتو هویی، از دانشگاه علوم و ماکائو، این دنبالهدار را یک «شی حیرتانگیز» توصیف کرد و گفت: «ما حدس میزدیم خیلی بزرگ باشد، اما برای تأیید آن نیازهای تراز اول بودیم».
این دنبالهدار که “برناردینلی-برنستین” نامگذاری شده مداری سه میلیون ساله را طی می‌کند به وری ر دورترینون اله را طی می‌کند وری که در دورترینر.
این جرم اکنون در فاصله سه میلیارد و 200 میلیون کیلومتری از خورشید است و معمولاً به صورت عمودی به مه مرکت است.
46