وهشگران در این پروژه، حسگر رسیده را ابداع کرده است که به آماده سازی نمونه نیازی ندارد و کمترین میزان تجربه را می‌طلبد. این حسگر با داشتن چنین قابلیت‌هایی، قابل توجه است نسبت به روش‌های فعلی آزمایش به ویژه مایشهای مثبت دارد.
“ایشان برمان” (Ishan Barman)، استادیار مکانیک انشگاه جانز اپکینز و از پژوهشگران این پروژه : این روش، به م ر نو ا ریختن ا ریخت نو. نکته کلیدی این روش، به رات‌های شیمیایی برچسب‌گذاری مولکولی یا عملکردی‌سازی پادتن نیازی ندارد. این معناست که این حسگر را در نهایت می‌توانم در دستگاه‌های پوشیدنی استفاده کنم.
ی
مایش «واکنش نجیره‌های پلیمراز» (PCR)، بسیار دقیق است اما برای فرآیند پیچیده‌ی ماده‌سازی، نمونه‌ای نیاز دارد و آماده می‌شود که نتا نتان نتان نتان مرزا نتا نتا مرز نکند. در غیر این صورت، مایشهای سریعی که وجود دارند را می‌سازند، موفقیت متری را در تشخیص زودهنگام ونت‌های اولیه موفقیت متری را درتشخیص می‌کنند.
ر وهشگران دانشگاه جانز هاپکینز، آزمایش آزمایش PCR و آزمایش آزمایش را دارد. این حسگر در آزمایش ابتدایی، ۹۲ درصد دقت را برای تشخیص روناویروس در نمونه‌های بزاق نشان داد و نتایج آن با نتایج مایسه. منین این حسگر، موفقیت قابل توجهی را در تشخیص ریع ویروس‌های دیگر از جمله «ویروس نفلوانزای A رگروه H1N1» و «داد» دارد.
این حسگر بر ناوری‌های «طرح‌نگار چاپی» (لیتوگرافی Nanoimprint)، «بیناب‌سازی ارتقایافته سطحی رامان» (SERS) و ماشین‌های موجود است. از این حسگر می‌توانم آزمایشی را در الب راشه‌های یک‌مصرف و روی وحصت یا قبول استفاده کنم.
لید موفقیت این روش، ناوری موسوم به “FEMIA” است که ر مایشگاه “دیوید گراسیاس” (David Gracias)، استاد مهندسی شیمی و بیوموانا است. در این روش نمونه بزاق روی ماده قرار می گیرد و با کمک روش بینابنمایی ارتقایافته سطحی رامان که از نور لیزر برای بررسی نحوه ارتعاش مولکولهای نمونه بررسی استفاده می کند، تجزیه و تحلیل می شود.
از ناوری نانوساختاربندی‌شده FEMIA، وجود دارد که رامان‌های ویروسی را به میزان قابل توجهی افزایش می‌دهد، این سیستم می‌تواند باشد. اگر نها کمی در نمونه وجود داشته باشد. یکی دیگر از نوآوری‌های مهم این سیستم، استفاده از الگوریتم‌های پیشرفته ماشینی برای شناسایی نشانه‌های بسیار کوچک در داده‌های آزمایش است که به پژوهشگران امکان می‌دهند تا وجود ویروس و تراکم آن را دقیقا مشخص کنند.
«دبادریتا پاریا» (Debadrita Paris)، پژوهشگر ارشد این پروژه گفت: تشخیص نوری همراه با برچسب‌های، به ما امکان می‌دهد تا یک پلتفرم واحد را داشته باشیم که می‌توان از ویروس‌ها را با کشف و گزینش پذیرایی بیشتر و بسیار سریع آزمایش کرد. ند.
ماده حسگر را می توانم روی هر نوع رار داد. از ره در و ورودی ساختمان گرفته تا ماسک و منسوجات.
گراسیاس گفت: با استفاده از این فناوری نانو، به تولید حسگرهای بسیار دقیق، قابل تنظیم و شناسایی برای تشخیص کووید19 دستهایم که هم صفت و هم پایدار هستند و نه تنها برای استفاده روی حسگرهای مبتنی بر تراشه، بلکه برای ابزارهای پوشیدنی. نیز مهم به شماره می‌روند.
وی افزود: شاید این حسگر را می‌توان در یک دستگاه دستی و به منظور تشخیص ریع در مکان‌های لوغ مانند رودگاه‌ها یا استادیر کرد.
ارمان گفت: لتفرم ما از پاندمی کنونی کوید-۱۹ فراتر می‌رود. ما می‌توانیم از آن برای تشخیص ویروس‌های مختلف استفاده کنیم؛ نوان نمونه می‌توانیم آن را برای تفکیک ردن ویروسیروس از ویروس آنفلوانزای A رگروه H1N1 به کار ببریم. این یک معضل بزرگ است که با استفاده از آزمایش های سریع قابل تشخیص نیست.
این گروه پژوهشی ادامه بررسی ود وسایل کاربرد این فناوری را با استفاده از نمونه‌های گوناگون گسترش وناگون گسترش می‌دهند
این وهش، در مجله “نانو نامه” اپ رسید.
46