امروز هم مثل روز قبل باید می رفتیم و می رفتیم، خیلی از دوستان کوچک و بزرگ، ورزشکاران پیشکسوت، قهرمانان جهان و المپیک مثل محمد نصیری، بهداد سلیمی، حسین توکلی و البته محمدحسین برخواه. سرمربی تیم ملی. او همیشه توسط جامعه وزنه برداری سازماندهی شده است. اما کاری انجام شده است که نمی توان آن را نادیده گرفت. و نباید بنویسد «همه چیز رویا است». دوستی و رفاقت خاموش است و نقد و بررسی. درجا. خیلی آهسته شکایت کنید! حتی اگر نه، پیام می فرستد.
راستش نمی دانم چه راهی شخصی با محمدحسین برخواه جدا شد و می دانم که نمی خواستم شما را ببینم! سلامی که دادی هم جمع شد، این مکث ها، ولی من هیچ وقت نفهمیدم چی گفتی و گفتی «سلام ای دشمن»، شکی نیست ما چه دشمنی هستیم، بلکه دشمنانمان! ما وحشی هستیم و هر چه احساس کنی، اما می دانی که دشمن هرگز دوست داشتنی نیست: خط نامه های من را به ما نشان دادی (در دنیا بدون نقد فنی بازی می کند) که ما را محبوب ترین دشمن کرده است. می توانم صادقانه بگویم “متاسفم”. اگر دیگر چیزی در کیف شما برای ترک شرکت ملی نیست و اگر مثل قبل کار نمی کنید، نوشتن اشکالی ندارد، خوب است. خوش اخلاق سر جای خودش دارد و سریال دیگر در جای خودش اولویت دارد و ما دشمنمان هستیم. تا قیامت دوستت با هم نان و نمک خوردیم.
251 251